Feliz Año Nuevo!

Hola vanuit Valparaiso!

De vliegreis naar Santiago lijkt alweer super lang geleden, zoveel avonturen beleefd en indrukken op gedaan.

De vliegreis begon meteen goed, doordat ik een leuke medereiziger naast mij had en we een leuke stewardess hadden. De dame naast mij is getrouwd met een Chileense vrouw en wonen samen in Groningen. Daarnaast hebben ze een appartement in Valparaiso, dus ik kreeg meteen allemaal tips. In het vliegtuig kun je tegenwoordig chatten met je medereizigers...jawel je voert een stoelnummer in en je kunt een chat beginnen..te grappig. Ook het vliegtuig volgen is leuk, ze hebben een 3D kaart en opeens zag ik de straten van Parijs toen we er over heen vlogen. De vrouw van mijn medereiziger hadden een champagne dinner voor haar geregeld, sorry zei de stewardess jij krijgt geen verrassing...maar toch heerlijk champagne gedeeld en daarna overgegaan op de wijn.

Ik kom er zojuist achter via mijn zusje dat niet heel mijn verslag erop staat. Terwijl ik gisteravond er 2 uur mee bezig ben geweest. Mooi balen, ik ga proberen kort wat wat aan te vullen. Net weer wat geschreven en wederom is dat niet opgeslagen. Dus schrijf het nu maar in een e-mail in de hoop dat ik het kan kopiëren in de blog.

Bij aankomst in Santiago moest ik een uur in de rij staan voor de douane en toen ik naar buiten kwam kreeg ik meteen een microfoon en een camera in mijn gezicht...de Chileense tv met de vraag wat ik ging doen in Chile en waarom Chile. Ik heb in mijn beste Spaans antwoord gegeven en ze knikte en waren enthousiast. Vervolgens werd ik voorgesteld aan de vrouw van Alida mijn medereiziger uit het vliegtuig. Zij heet Gladys. Ik vroeg haar hoe ik het snelste aan een buskaart kon komen voor Valparaíso. Haar antwoord: die zijn er niet meer en als er iets is dan is het 5x zo duur. Voordat ik het wist zat ik 15 min later in een auto met een Chileense man die niet kon lezen en gevaarlijk reed. Ik heb af en toe maar mijn ogen dicht gedaan en gehoopt dat het goed zou komen. En jawel ik leef nog