Ushuaia: El Fin del Mundo!
Blijf op de hoogte en volg Jacolien
17 Februari 2017 | Argentinië, Ushuaia
Ushuaia, de Zuidelijkste stad ter wereld!
"el fin del mundo" ofwel daar waar de wereld eindigt.
Voor de W-Walk in Torres del Paine zijn we in Ushuaia geweest, maar ik moest eerst alle indrukken van de hike op papier zetten. Dus bij deze alsnog een samenvatting van mijn belevenissen in Ushuaia.
Op 19 januari 2017 kwamen we dan eindelijk aan in de Zuidelijkste stad van de wereld, na twee nachten bushcamp bij de grens van Chile en in Chile bij een spookhuis op een terrein van schapenherders. De namen werden opgenoemd voor de verdeling van de dorms (slaapkamers) en iedereen vloog uiteen, de één naar de douche, de ander naar de WiFi spot en ik en nog een aantal gingen onze was verzamelen. Tja...smerig wordt je wel van een bushcamp. Hoe sneller je de was hebt ingeleverd, hoe eerder je het terug hebt, klinkt logisch, maar dat vergeet je soms met 23 andere mensen om je heen.
Nadat iedereen was opgefrist en wat "me time" had gehad en de boottocht voor de volgende dag was geboekt, zijn we met ons "vaste groepje" en nog een aantal naar het centrum gewandeld. Gek, een modern stadje, dat had ik niet verwacht. En helaas ook vol met souvenirs winkels. Het werd vooral een wandeling die in het teken stond van: op zoek naar de enige supermarkt en de rij van een half uur voor de kassa en op zoek naar een pinautomaat dat werkt. Over de supermarkten...er is in 6 jaar niets veranderd, nog steeds inefficiënt en super langzaam en voor bijna ieder product krijg je een nieuwe plastictasje. Het enige dat veranderd is...je moet als je met je pinpas of creditcard betaald je paspoort laten zien en je paspoortnummer met handtekening op de bon zetten. De avond deed iedereen wat voor zichzelf, na twee dagen reizen en twee keer een bushcamp met heel de groep is het fijn als je je even kan terugtrekken. Koken..voor het eerst geen zin in, ik heb met twee meiden water gekookt en dat in een plastic kom gedaan en een zakje soep erin gegooid en geroerd. We moesten erg lachen, maar het smaakte prima. Daarna een WiFi spot opgezocht, om aan de buitenwereld te laten zien wat voor moois ik allemaal zie en beleef. En uiteindelijk in een bijzonder gesprek beland tot 3 uur nachts. Dat is het mooie van zo'n reis, je ziet fantastische dingen maar je hebt ook bijzondere gesprekken en leert nieuwe mensen kennen van over heel de wereld.
De volgende dag was het zo ver met een boot over het Beaglekanaal en wegdromen dat je officieel op het einde van de wereld bent. Dichterbij Antarctica kom je niet, behalve als je $7000 dollar betaald en echt naar Antarctica gaat.
WoW! Wat een super gevoel! Op het dek van de boot staan en het landschap zien veranderen. De baai wordt omringt door bergen, uitlopers van de Andes. Voorbij de bakens begint pas het Beaglekanaal dat 185km lang is en verbindt de Stille Oceaan met de Atlantische Oceaan. Vervolgens ging de boot langs de Bridgeseilanden en daarna langs Isla de los Pájaros, waar we honderden vogels (blauwoogaalscholvers met een witte hals en Magelhaenaalscholvers met zwarte hals) hebben gezien. Vervolgens kwamen we langs het Isla de los Lobos, nog nooit zoveel zeeleeuwen bij elkaar gezien...prachtig! Het was behoorlijk koud op het dek, maar goed ingepakt ben ik blijven staan om zo weg te dromen en te genieten.
De vuurtoren, Les Éclaireurs, die op het gelijknamige eiland staat, is kleiner dan ik had gedacht. Voor de mensen die de Waddeneilanden kennen, de vuurtoren van Vlieland en Texel is 4x zo groot, maar het was "De vuurtoren van het einde van de wereld". Tot slot ging de boot langs het Isla Martillo...weer Pinguïns in het wild gezien!!! Magelhaen- en Ezelspinquïns. Super leuk om te zien! En jawel teveel foto's gemaakt en met een aantal mensen teveel selfies gemaakt.
Na de boottocht uiteraard een toeristische foto gemaakt bij het bord Fin del Mundo en onze paspoorten laten stempelen met een speciale Ushuaia Fin del Mundo stempel. 's Avonds met een paar vrienden uiteten geweest in een vis restaurant en speciale vissoep gegeten en krab waar Ushuaia om bekend is. Heerlijke avond met vrienden, goed eten en te lekkere wijn!
De volgende dag met een groep de bus genomen naar het startpunt voor de hike naar Larguna Esmeralda op het Vuurland. Een prachtige hike, door het bos, dan weer een drassige vlakte waar je wegzakt in het mos als je niet uitkijkt. En vervolgens klauteren over rotsen en dan is er opeens stromend water en zijn er bever dammen. En tot slot het azuur blauwe gletsjer meer, nog om het meer gelopen met twee anderen. Wederom een mooie hike! De dag werd afgesloten met een groepsdiner bij een parilla.
"el fin del mundo" ofwel daar waar de wereld eindigt.
Voor de W-Walk in Torres del Paine zijn we in Ushuaia geweest, maar ik moest eerst alle indrukken van de hike op papier zetten. Dus bij deze alsnog een samenvatting van mijn belevenissen in Ushuaia.
Op 19 januari 2017 kwamen we dan eindelijk aan in de Zuidelijkste stad van de wereld, na twee nachten bushcamp bij de grens van Chile en in Chile bij een spookhuis op een terrein van schapenherders. De namen werden opgenoemd voor de verdeling van de dorms (slaapkamers) en iedereen vloog uiteen, de één naar de douche, de ander naar de WiFi spot en ik en nog een aantal gingen onze was verzamelen. Tja...smerig wordt je wel van een bushcamp. Hoe sneller je de was hebt ingeleverd, hoe eerder je het terug hebt, klinkt logisch, maar dat vergeet je soms met 23 andere mensen om je heen.
Nadat iedereen was opgefrist en wat "me time" had gehad en de boottocht voor de volgende dag was geboekt, zijn we met ons "vaste groepje" en nog een aantal naar het centrum gewandeld. Gek, een modern stadje, dat had ik niet verwacht. En helaas ook vol met souvenirs winkels. Het werd vooral een wandeling die in het teken stond van: op zoek naar de enige supermarkt en de rij van een half uur voor de kassa en op zoek naar een pinautomaat dat werkt. Over de supermarkten...er is in 6 jaar niets veranderd, nog steeds inefficiënt en super langzaam en voor bijna ieder product krijg je een nieuwe plastictasje. Het enige dat veranderd is...je moet als je met je pinpas of creditcard betaald je paspoort laten zien en je paspoortnummer met handtekening op de bon zetten. De avond deed iedereen wat voor zichzelf, na twee dagen reizen en twee keer een bushcamp met heel de groep is het fijn als je je even kan terugtrekken. Koken..voor het eerst geen zin in, ik heb met twee meiden water gekookt en dat in een plastic kom gedaan en een zakje soep erin gegooid en geroerd. We moesten erg lachen, maar het smaakte prima. Daarna een WiFi spot opgezocht, om aan de buitenwereld te laten zien wat voor moois ik allemaal zie en beleef. En uiteindelijk in een bijzonder gesprek beland tot 3 uur nachts. Dat is het mooie van zo'n reis, je ziet fantastische dingen maar je hebt ook bijzondere gesprekken en leert nieuwe mensen kennen van over heel de wereld.
De volgende dag was het zo ver met een boot over het Beaglekanaal en wegdromen dat je officieel op het einde van de wereld bent. Dichterbij Antarctica kom je niet, behalve als je $7000 dollar betaald en echt naar Antarctica gaat.
WoW! Wat een super gevoel! Op het dek van de boot staan en het landschap zien veranderen. De baai wordt omringt door bergen, uitlopers van de Andes. Voorbij de bakens begint pas het Beaglekanaal dat 185km lang is en verbindt de Stille Oceaan met de Atlantische Oceaan. Vervolgens ging de boot langs de Bridgeseilanden en daarna langs Isla de los Pájaros, waar we honderden vogels (blauwoogaalscholvers met een witte hals en Magelhaenaalscholvers met zwarte hals) hebben gezien. Vervolgens kwamen we langs het Isla de los Lobos, nog nooit zoveel zeeleeuwen bij elkaar gezien...prachtig! Het was behoorlijk koud op het dek, maar goed ingepakt ben ik blijven staan om zo weg te dromen en te genieten.
De vuurtoren, Les Éclaireurs, die op het gelijknamige eiland staat, is kleiner dan ik had gedacht. Voor de mensen die de Waddeneilanden kennen, de vuurtoren van Vlieland en Texel is 4x zo groot, maar het was "De vuurtoren van het einde van de wereld". Tot slot ging de boot langs het Isla Martillo...weer Pinguïns in het wild gezien!!! Magelhaen- en Ezelspinquïns. Super leuk om te zien! En jawel teveel foto's gemaakt en met een aantal mensen teveel selfies gemaakt.
Na de boottocht uiteraard een toeristische foto gemaakt bij het bord Fin del Mundo en onze paspoorten laten stempelen met een speciale Ushuaia Fin del Mundo stempel. 's Avonds met een paar vrienden uiteten geweest in een vis restaurant en speciale vissoep gegeten en krab waar Ushuaia om bekend is. Heerlijke avond met vrienden, goed eten en te lekkere wijn!
De volgende dag met een groep de bus genomen naar het startpunt voor de hike naar Larguna Esmeralda op het Vuurland. Een prachtige hike, door het bos, dan weer een drassige vlakte waar je wegzakt in het mos als je niet uitkijkt. En vervolgens klauteren over rotsen en dan is er opeens stromend water en zijn er bever dammen. En tot slot het azuur blauwe gletsjer meer, nog om het meer gelopen met twee anderen. Wederom een mooie hike! De dag werd afgesloten met een groepsdiner bij een parilla.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
