W-Walk in Torres del Paine

Yes! I did the W-Walk Tour in Torres del Paine! 75km hiken in 4 dagen! What a challence!

Voor iemand die altijd een hekel heeft gehad aan wandelen is dit een uitdaging....maar het is gelukt! Hoewel ik nu wel in de truck met mijn knie omhoog zit terwijl ik dit schrijf...tja mijn rug deed het best aardig maar toch mijn andere zwak plek die is gaan opspelen. Gelukkig ben ik niet de enige en kon ik sporttape lenen en zelfs een knie brace.

We waren in Puerto Natales de laatste stop voor we het park in zouden gaan, naar ons basiskamp voor de W-Walk. Een broodje met verse krab gegeten, jawel verse vis hebben ze ook in Argentina! En de laatste stop om dingen te kopen voor de komende dagen. Aangekomen op het basiskamp de tenten opgezet en werden we verrast met een diner met soep vooraf en pasta en zelfs wijn. Vroeg naar bed voor de eerste grote wandeling.

Dag 1
Trek to Torres Towers

Dit zou de zwaarste dag zijn, omdat we het meeste moesten klimmen en het stijl omhoog zou gaan. Ik had van te voren al gedacht dat het juist de 3e dag zou zijn, omdat we dan 27 km moesten hiken met backpack en we dan al twee dagen hiken achter de rug zouden hebben. Dit bleek correct, later hierover meer.

Als eerste was ik verbaasd over het weer, iedereen die we onderweg waren tegen gekomen en een dame uit mijn hostel in Valparaíso zeiden dat het koud was en erg veel wind...de zon scheen. De gids zei dat we teveel lagen aan hadden gedaan. Ik keek hem aan met een blik...prima maar ik ga echt niet weg zonder mijn fleece hoodie en jas. Helaas bleek de gids na 20 minuten lopen gelijk te hebben. De jassen gingen uit en we begonnen aan onze eerste klim. Overal losse stenen en rotsen...steil omhoog. Ik dankte mezelf wederom dat ik zoveel heb getraind voor deze vakantie.

Het was een paar uur lopen, onderweg kwamen we een camping tegen en liepen we door het bos en dan weer over uitgestrekte wegen over de bergen en werden we getrakteerd op schitterende vergezichten. Ondertussen bleef de zon volop schijnen en vertelde de gids dat dit de eerste dag zonder regen was na 1,5 week. We waren erg blij met dit nieuws!

En toen opeens...1km steil omhoog over rotsen klimmen en losse stenen. Het zou 45 minuten duren, maar het lukte mij zowaar met 3 anderen om in een half uur de top te bereiken! Wederom een prachtig uitzicht! Toch kan het niet tippen aan Fitz Roy in El Chalten, dat was het mooiste uitzicht. En één van de hoogte punten van mijn reis. Na een heleboel foto's en een lunch begonnen we aan de afdaling...tja en dat is niet mijn sterkste punt. Klimmen en omhoog is prima...knop om en gaan, maar afdalen...stenen die weg glippen en van rotsen springen. Dat vonden mijn knieën niet leuk...opeens een steen die weg glipte en dat kon mijn rechterknie niet goed opvangen. Doorgelopen en liep het er aardig uit, maar de volgende dag zou ik het helaas wel voelen.

Terug op base camp werd er voor ons gekookt en daarna met een aantal in de eet tent blijven zitten om te kletsen en zowaar een diep gaand gesprek uiteraard met chocolade en chips.

Dag 2
Trek to the edge of Lago Nordenskjöld to Los Cuernos campsite

Zo mijn backpack leeggegooid in mijn flightback en dan het lastigste wat wel en wat niet meenemen op een hike van 3 dagen en 2 overnachtingen. Zoals de meeste van jullie weten is dat niet mijn sterkste punt, maar ik vond dat ik het goed gedaan had. Maar nee hoor, één dame uit de groep zit in het leger...en jawel uiteraard was het nog teveel. Ik heb maar braaf geluisterd maar dacht...je bent gek...ik mocht niet eens shampoo meenemen en mijn slippers werden uit mijn tas gegooid. Het is wat. Daar gingen we dan...achter elkaar. Het was een mooi gezicht...het begon makkelijk maar al snel kwamen de steile heuvels. Het is even je balans vinden en dan een kwestie van doorzetten maar als je dan boven bent..ongelofelijk zo mooi! Het was super warm, gewoon hoog zomer. Gek gevoel aangezien ik 's nachts nog met thermo kleding en een muts op ik mijn mummie slaapzak lag. We hadden even een beetje regen, maar de lucht klaarde weer op. We kwamen aan in een gezellig kamp, nadat we één voor één met onze backpack over een wiebel brug waren gelopen over een rivier / waterval. Het was een lange dag, ik was super moe en op het laatst toch nog gevallen bij de afdaling doordat ik niet goed meer gewicht kon zetten op mijn rechterknie. Gelukkig nog wel zo intelligent om mezelf naar achteren te laten vallen op mijn backpack. De eerste dag gleed Mia vaak weg en riep dan:"I'm good! Just want to spice it up a little bit". Dus ze riep: "Just spice things up?" "Jep! All good here!" Grappig wat voor humor je ontwikkeld tijdens een hike.
We kwamen bij soort vlonders met super kleine tenten erop, Mia en ik waren voor twee nachten tentbuddies..we keken elkaar aan en moesten vreselijk lachen.dat gaat een behoorlijk kennismaking worden als tentbuddies. Simon en Dane hadden de tent tegenover ons en Simon belandde in gevecht met een tak. Jawel alles kan na een lange dag hiken. Hij zei ik ga echt mijn hoofd hieraan stoten en brak een stuk af van de tak. Mia en ik moesten lachen en gingen vervolgens een welverdiende koude cola drinken met een Alfajores met Dulce de Leche..jawel dat super zoete chocolade karamel spul...geloof mij dat is opeens lekker na een lange hike in de brandende zon met backpack. Ondertussen sprongen andere van onze groep in het ijskoude meer van de Glaciar. Mia en ik liepen terug naar de tent en daar zat Simon nog steeds op dezelfde plek...ik zei je ging toch douchen? Maar mooi dan kun je onze Alfajores opeten want het is teveel voor ons, hij pakte het aan en nam een hap en ik zag allemaal bloed op zijn hand. Wat heb je gedaan? Hij wees naar de tak en ik zei dus? It hit me. Nou het is natuurlijk niet leuk, maar goed je had erbij moeten zijn maar Mia en ik moesten eerst vreselijk lachen. Hij was alsnog tegen de tak aangelopen en bloed kwam uit zijn hoofd. Karma van de boom.

We kregen eten in het restaurant, koken kunnen ze niet daar maar eten is eten. En daarna een knusse nacht in een klein tentje en we mochten weer vroeg op voor de hike van 27km.

Dag 3
French Valley

De dag begon super mooi met een blauwe hemel en een mooie zon. Ik kreeg van Marcel een kniebrace te leen, want ondanks dat Kris mij zorgvuldig had ingetaped op dag 2 moest ik toch mijn rechterknie koelen met ijs 's avonds en moest ik helaas op dag 3 imbuprofen gaan slikken.

We begonnen meteen met een klim naar boven en vervolgens een afdaling om langs het Glaciar meer te lopen. Een heel mooi gezicht. De wandeling ging verder en wederom werden we getrakteerd op mooie
Vieuwpoints. We kwamen aan bij het Italiaanse kamp en kregen het goede nieuws dat we onze tassen konden laten staan voor de klim naar het vieuwpoint van 1,5 uur en dan weer 1,5 uur terug. Dat was fijn! Onderweg veranderde het weer plotseling...regen en heel veel wind. We kwamen aan op het vieuwpoint maar werden bijna weggeblazen. De regen was gestopt en we kregen het voorstel om nog naar een 2e vieuwpoint te gaan, dat was wederom 1,5 uur heen en 1,5 uur terug. Ik was nog niet moe dus ging mee. We moesten wat versnellen...dat bleek half rennen door het bos, klimmen over rotsen, over boomtakken, springen over riviertjes door gebruik te maken van de stenen en zo proberen er niet in te vallen. Lekker avontuurlijk. En dan opeens ben je uit het bos en moet je een stenen vlakte over en zie je overal soort van zilver grijze bomen en daarna de berg opklimmen over rotsen en dan sta je op het vieuwpoint. Mooi, maar het weer was totaal omgeslagen. Van de zomer in de ochtend, waren we in een herfststorm beland. Veel regen en wind.

Uiteindelijk beneden in het Italiaanse camp was mijn broek al doorweekt, tja de regen zou wegblijven dus mijn regenbroek en jas zaten in mijn backpack. We maakte ons klaar voor een hike van 2-3 uur en daar gingen we...ik kan je zeggen hiken in deze weersomstandigheden is opeens een stuk minder leuk. Het tempo werd opgevoerd, iedereen wilde graag snel naar onze campsite. En dan opeens...een spontane rivier die precies ons wandelpad blokkeerden. Ik dacht serieus het kan dus nog erger, aangezien mijn wind en regen proof jacket dus niet regen proof was. Ik had mijn mobiel al afgegeven aan Simon aangezien alle Australiërs kleding en spullen hebben van Kathmandu...dus wel alles waterproof is. Dat is dus het eerste wat ik ga kopen een betere jas voor dit soort dingen. Ik had hierop bespaard maar dan weet je opeens hoe stom het is. Terug naar de rivier...2,5 meter breed en denk halve meter diep. Aan de overkant stond een jongen takken te sjouwen om een brug te maken voor hem en zijn vriendin. Wij hebben ook takken neergelegd. Hij ging het proberen en balanceerde op de takken, wij stonden af te wachten en helaas hij viel de laatste meter en moest toch door het water. Tja daar stond zijn vriendin alleen, ze ging het proberen maar vond het een beetje eng. Dane aarzelde geen moment en sprong het water in om haar te helpen, zodat haar voeten droog zouden blijven. De Held! Daarna bleef hij staan met zijn schoenen in het water en hielp ons allemaal met droge voeten naar de overkant.

Het laatste stuk was voor mij vooral mentaal zwaar, uiteraard deed mijn knie zeer maar je wordt negatief en je denkt waarom doe ik dit eigenlijk? Dit is geen vakantie. Normaal maakte we regelmatig een stop en dronk je water en nam je iets te eten, maar nu was het non-stop lopen, klimmen en afdalen. Gelukkig lukte het mij om te denken aan het mooie moment van Fitz Roy in El Chalten en kreeg ik weer energie. Opeens...eindelijk de camping inzicht! En jemig dan is het toch nog een eind. We kwamen aanlopen en werden al zwaaiend binnengehaald door de mensen die niet naar het tweede vieuwpoint waren gegaan en droog en warm in de bar zaten en ons konden zien aankomen. Ik kreeg een tent aangewezen en daar was Mia...al gedouched en zei ik maak de bedden op, ga jij maar vast in de rij staan voor de douche. Doorweekt en nog steeds in de regen stond ik buiten te wachten op de douche. Wat is een warme douche dan lekker! Na de douche naar de "eetzaal"...wat een drukte iedereen kwam tegelijk. Ik was te laat doordat ik als laatste kon douchen en nee mensen ik was niet te langzaam...ik werd geroepen dat ik niet achterin de rij moest gaan staan maar bij de groep moest gaan staan. Op de automatische piloot eten gepakt en zag dat de tafel vol zat dus maakte aanstalten om alleen te gaan zitten. Ik dacht alleen maar zitten en eten en hopelijk heb ik daarna weer energie. Dat we een super leuke groep hadden wist ik al, maar dat bleek ook nu weer, er wordt op elkaar gelet in de positieve zin en naar elkaar omgekeken. Jacolien: "You can squese in here" geen idee of ik dat goed heb geschreven. De dienbladen werden anders neergezet en twee jongens van mij groep maakte ruimte. Ik geloof dat ik het eerste uur niets heb gezegd, zo moe. Opeens viel het licht uit en toen begon iemand uit onze groep Happy Birthday te zingen. Het was hyllarisch de hele groep deed mee en sommige mensen van andere tafels en opeens zong iedereen to Georgie (een dame van onze groep) we waren klaar met het zingen en plotseling ging het licht aan. Het leek of het zo gepland was.
Daarna in de bar gezeten, maar het bij cola gehouden en met een aantal gezellig gekletst.

Dag 4
Trek to the edge of Lago Grey and viewpoint Grey Glaciar. Then back to Paine Grande and board the catamaran across the Lago Pehoé and back to basecamp.

De laatste dag!
De windstoten die nacht waren enorm, ik ben meerdere keren wakker geworden en één keer zei ik tegen Mia daar gaan we! Ze hoorde het niet, maar even naar de wc gaan heb ik maar niet gedaan die nacht.

De eerste groep vertrok om 6.20 uur met lopen, die gingen ook naar het tweede vieuwpunt. Vanwege mijn knie heb ik dat helaas niet kunnen doen, maar was ook moe dus vond 8 uur ontbijt en 9 uur wandelen ook wel prima. Ik werd 7 uur even wakker, het moment dat de zon op kwam...dat was een mooi licht. Mia aangetikt en samen foto's gaan maken van de omgeving en nog even terug in bed geploft.

De wandeling was oké naar het eerste vieuwpoint, maar ik was moe en had pijn. Toch genoten van al de mooie natuur. Het uitzicht op de gletsjer was uiteraard weer heel mooi, we waaiden alleen bijna weg zoveel wind. We deden een foto sessie met 4 meiden en Mia en ik kregen de slappe lach wat mooie foto's op heeft geleverd. Op de terugweg muziek aangezet voor de motivatie en al zingend en dansend met Mia afgedaald.

We kwamen aan bij het kamp en konden even een pauze nemen, ondertussen kwam de andere groep ook terug. Ze hadden instant soep in de campingwinkel wat een stuk lekkerder was dan de iets wat vage sandwich met kip. Ik wilde na het eten opstaan, dat ging nog maar lopen lukte niet goed meer. Teveel gedaan met mijn knie. Ik moest mijn backpack nog halen uit de tent, eenmaal buiten waaide het nog vreselijk met flinke windstoten. Mijn backpack bleek al meegenomen te zijn door iemand anders. Ik draaide mij om en opeens bam! Een tent door de lucht! En jawel nummer 2 ook. Ik had al één tent in het meer zien drijven en riep naar David: "Get the tent!" Hij begon te rennen, het was een hyllarisch gezicht. Hij rende, stak zijn armen in de lucht en probeerde de tent te pakken, het lukte even toen glipte de tent weer uit zijn handen. Ik zei:" Use your whole body"! Hij is nogal groot en breed en jawel daar ging hij..hij sprong boven op de tent. Vol trots: "Got it!" Ondertussen bleef hij spartelen met de tent. Ik kwam niet meer bij van het lachen. Ondertussen was hij ook in beeld gekomen bij de anderen die in de kantine zaten, die vanuit het niets van achter het raam, zagen hoe David achter een tent aan rende en een sprong nam en de tent zo kon redden. David saving the tent werd aan het einde van de reis tot favo moment gekozen. In de kantine pakte Georgie mijn backpack en zei die draag ik naar de boot. Ze tilde hem op en zei: "WoW your back is light!" I said can we record this, because my family and friends aren't going to believe this! We liepen naar de boot en deze tocht was super mooi over azuur blauw water. Bij het eindpunt stond onze truck Gus met degene die waren achtergebleven klaar en we werden onthaald alsof we de avond 4 daagde hadden gelopen. Was leuk! Terug in basiskamp voor mijn tent geploft in zowaar de zon en zo twee uur gezeten en alle snacks gegeten die ik had...zo'n honger gevoel, maar ook trots. Het is mij gelukt!