El Calafate y bushcamp
Blijf op de hoogte en volg Jacolien
17 Februari 2017 | Argentinië, El Calafate
Op weg naar een bushcamp op 30 januari 2017, nadat we twee nachten hebben geslapen in El Calafate.
Eerst over El Calafate...jawel ik heb hem eindelijk gezien: De Perito Moreno Gletsjer! WoW!
De gletsjer is echt mega groot, 14km lang en 4km breed en de top ligt 50-60m boven het wateroppervlak van het meer. Het is prachtig om te zien en bizar mooi om het schouwspel te zien als er ijs afbreekt en in het water valt. Het geluid dat het afbreekt en naar beneden dondert en vervolgens de reactie in het water. Het is wel heel toeristisch, met wandelpaden doordat het zo makkelijk te bereiken is, dus de ervaring op de Viedma gletsjer in El Chalten was specialer. Daar moest je moeite voor doen om het te kunnen zien en uiteraard het hiken en klimmen was fantastisch.
We moesten de tweede dag alweer om 6.45 uur back locker doen. Dat betekent met je tas ingepakt bij de truck staan, zodat alle tassen tegelijk ingepakt kunnen worden in de achterkant vd truck.
Ik was super moe van alle indrukken en de W-Walk. Vanochtend mam nog even gebeld en gevraagd of zij een hotel voor mij kunnen boeken in Buenos Aires voor 6 en 7 februari 2017 aangezien ik steeds geen WiFi heb door bushcamping of omdat het niet werkt. Ik wil graag even niets en uitrusten en bijkomen. Na de W-Walk zijn een aantal mensen ziek geworden en iedereen is moe en heeft behoefte aan rust en even zijn of haar eigen ruimte. Dus niemand is enthousiast als we ons om 6.45 uur met onze tassen moeten melden bij de truck voor een rit van tenminste 12 uur en dan een bushcamp ergens vlakbij Joramillo Petrified Forest. Maar goed, ook dit hoort bij reizen dus niemand klaagt.
Het bleek toch nog een interessante rit te worden:
-een noodstop voor een jongen die niet lekker werd en moest overgeven.
-vervolgens een lekke band, een vriendin die vervolgens een gek dansje gaat doen op het nummer "always look on the bright side of life", een windvlaag en de groepsleider "got hit by a bag of chips" en vervolgens komt er uit het niets een auto langs rijden en kon ik haar nog op tijd naar mij toetrekken
-en na een paar uur reizen opeens een klap en brak het raam waar ik samen met Mia zat. Zij zat naast het raam en bijna iedereen sliep...ik had net wat water gepakt en pakte meteen haar hoofd en hield het tegen mij aan...er werd geschreeuwd door andere dame dat we moesten stoppen maar dat klonk vol paniek omdat het enige wat zij kon zien was het gezicht van Mia en veel glas. Ze kon niet zien of ze gewond was. Nou, Mia keek mij slaperig aan met een blik van..ik hou van een knuffel maar moet dat nu? Ik zei rustig het raam is gebroken, ze schrok en keek en vroeg wat nu? Rustig blijven en we gaan stoppen en opstaan. En meteen kwamen Will en Laura (chauffeur en groepsleider) in actie zonder paniek en werd alles opgeruimd en het raam dicht geplakt met ducktape en vuilniszak. Mia en ik stonden elkaar slaperig aan te kijken en dachten wat een geluk dat ze haar jas voor het raam had gehangen. De anderen waren bezorgd, maar alles was goed. We gingen weer zitten en wat doe je dan...chocolade eten. Ik had zowaar nog een snicker in mijn tas zitten. Die hebben we gedeeld. Always have Chocolat!
Verder worden de uren op de truck onderbroken door stops bij benzinestations voor wc, cola en chips en worden er diverse kaartspelletjes gedaan zoals Uno op de truck en actief meegezongen met nummers op de radio / playlists van anderen met zowaar the sound of music en soms zelfs gedanst op Dirty Dancing. En uiteraard wordt er veel geslapen.
Aangekomen op een verlaten camping terrein zonder faciliteiten dus een bushcamp waaide het enorm. Na het eten dan ook in de truck gaan zitten, genoten van een schitterende zonsondergang met waanzinnige wolken boven onze truck. En later op de avond met 3 vrienden tot 3 uur 's nachts sterren gekeken vanuit de truck onder één slaapzak. Top avond! Wederom bijzonder! Wat een geluksgevoel geeft dat!
Eerst over El Calafate...jawel ik heb hem eindelijk gezien: De Perito Moreno Gletsjer! WoW!
De gletsjer is echt mega groot, 14km lang en 4km breed en de top ligt 50-60m boven het wateroppervlak van het meer. Het is prachtig om te zien en bizar mooi om het schouwspel te zien als er ijs afbreekt en in het water valt. Het geluid dat het afbreekt en naar beneden dondert en vervolgens de reactie in het water. Het is wel heel toeristisch, met wandelpaden doordat het zo makkelijk te bereiken is, dus de ervaring op de Viedma gletsjer in El Chalten was specialer. Daar moest je moeite voor doen om het te kunnen zien en uiteraard het hiken en klimmen was fantastisch.
We moesten de tweede dag alweer om 6.45 uur back locker doen. Dat betekent met je tas ingepakt bij de truck staan, zodat alle tassen tegelijk ingepakt kunnen worden in de achterkant vd truck.
Ik was super moe van alle indrukken en de W-Walk. Vanochtend mam nog even gebeld en gevraagd of zij een hotel voor mij kunnen boeken in Buenos Aires voor 6 en 7 februari 2017 aangezien ik steeds geen WiFi heb door bushcamping of omdat het niet werkt. Ik wil graag even niets en uitrusten en bijkomen. Na de W-Walk zijn een aantal mensen ziek geworden en iedereen is moe en heeft behoefte aan rust en even zijn of haar eigen ruimte. Dus niemand is enthousiast als we ons om 6.45 uur met onze tassen moeten melden bij de truck voor een rit van tenminste 12 uur en dan een bushcamp ergens vlakbij Joramillo Petrified Forest. Maar goed, ook dit hoort bij reizen dus niemand klaagt.
Het bleek toch nog een interessante rit te worden:
-een noodstop voor een jongen die niet lekker werd en moest overgeven.
-vervolgens een lekke band, een vriendin die vervolgens een gek dansje gaat doen op het nummer "always look on the bright side of life", een windvlaag en de groepsleider "got hit by a bag of chips" en vervolgens komt er uit het niets een auto langs rijden en kon ik haar nog op tijd naar mij toetrekken
-en na een paar uur reizen opeens een klap en brak het raam waar ik samen met Mia zat. Zij zat naast het raam en bijna iedereen sliep...ik had net wat water gepakt en pakte meteen haar hoofd en hield het tegen mij aan...er werd geschreeuwd door andere dame dat we moesten stoppen maar dat klonk vol paniek omdat het enige wat zij kon zien was het gezicht van Mia en veel glas. Ze kon niet zien of ze gewond was. Nou, Mia keek mij slaperig aan met een blik van..ik hou van een knuffel maar moet dat nu? Ik zei rustig het raam is gebroken, ze schrok en keek en vroeg wat nu? Rustig blijven en we gaan stoppen en opstaan. En meteen kwamen Will en Laura (chauffeur en groepsleider) in actie zonder paniek en werd alles opgeruimd en het raam dicht geplakt met ducktape en vuilniszak. Mia en ik stonden elkaar slaperig aan te kijken en dachten wat een geluk dat ze haar jas voor het raam had gehangen. De anderen waren bezorgd, maar alles was goed. We gingen weer zitten en wat doe je dan...chocolade eten. Ik had zowaar nog een snicker in mijn tas zitten. Die hebben we gedeeld. Always have Chocolat!
Verder worden de uren op de truck onderbroken door stops bij benzinestations voor wc, cola en chips en worden er diverse kaartspelletjes gedaan zoals Uno op de truck en actief meegezongen met nummers op de radio / playlists van anderen met zowaar the sound of music en soms zelfs gedanst op Dirty Dancing. En uiteraard wordt er veel geslapen.
Aangekomen op een verlaten camping terrein zonder faciliteiten dus een bushcamp waaide het enorm. Na het eten dan ook in de truck gaan zitten, genoten van een schitterende zonsondergang met waanzinnige wolken boven onze truck. En later op de avond met 3 vrienden tot 3 uur 's nachts sterren gekeken vanuit de truck onder één slaapzak. Top avond! Wederom bijzonder! Wat een geluksgevoel geeft dat!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
